زخم ها یکی از شایع ترین مشکلات پوستی هستند که انواع مزمن آنها بر اساس شدت ،وسعت و نیز عوامل ایجاد کننده مشکلات زیادی را برای بیمار و نظاک ارائه خدمات ایجاد می کنند . مداخلات پیش گیرانه و درمانی مناسب برای زخم های مزمن تا بدان حد از اهمیت برخوردار است که بسیاری از کشور های توسعه یافته کاهش میزان بروز و مدیریت مناسب درمانی زخم را به عنوان یک هدف مهم در برنامه های ملی سلامت مورد توجه قرار داده اند . 

تنها در زمینه زخم های فشاری برآورده شده است که در کشور آمریکا سالانه 2.5 میلیون نفر تحت تدابیر درمانی قرار گرفته اند . بررسی ها نشان میدهند هر ساله به شمار افراد مبتلا به زخم های مزمن و هزینه ها و عوارض آنها افزوده میشود 

بخش مهمی از این رویداد ها ناشی از افزایش امید به زندگی /افزایش بیماری های مزمن مثل دیابت و همچنین توسعه صنعتی جامعه بوده است . با این توصیف به نظر میرسد راه کار های پیشگیری و کنترل عوارض ناشی از زخم ها را میبایست بر 2 محور استوار نمود : 

1/پیشگیری اولیه از بروز زخم ها از طریق مهار و کنترل عوامل مستعد 

2/ پیش گیری ثانویه از طریق جلوگیری از ایجاد عوارض دراز مدت و پیامد هایی نظیر توسعه عفونت و قطع عضو